Ik las dit oude gezegde/spreekwoord een paar dagen geleden. Het betekent zoiets als; zolang je de druk maar lang genoeg opvoert, krijg je uiteindelijk (bijna) alles gedaan. En ik vond het wel toepasselijk in deze tijden. Want wat hebben organisaties het voor de kiezen gekregen de afgelopen maanden (en nog steeds). Na de eerste shock, stress & gedwongen sluitingen, ontstonden er in veel gevallen ook prachtige initiatieven. Bedrijven herpakten zich, meer dan dat zelfs! Ze gingen vanuit hun kracht & core business kijken naar wat er wel mogelijk is! En dat resulteerde in fraaie initiatieven die (bijna) allen het gezamenlijk belang dienden. Een paar voorbeelden.

• Bierbrouwer Bavaria haalde niet alleen aangebroken fusten terug uit de horeca, waarmee ze de horeca deels uit de kosten hielpen, ze gingen een stap verder. Met een ander procedé dan normaal, speelden zij in op de grote behoefte aan handalcohol & vloer-ontsmetter. Van bier naar handgel: zo helpt Bavaria mee met de productie van zeep.
• Ook hotels moesten sluiten, geen kamers te verhuren, geen inkomsten. Toch vonden ook zij een mogelijkheid vanuit hun core business om bij te dragen. Zorgpersoneel dat niet thuis wilde zijn vanwege besmettingsgevaar van hun familie en/of huisgenoten, werden opgevangen in hotels. Hotels bieden kamers aan familie patiënten en zorgpersoneel.
• En andere bedrijven hadden hele andere (HR) uitdagingen. Online Supermarkt Picnic groeide snel. Het distributiecentrum ging versneld open, ze gingen in nieuwe steden bezorgen. Hun uitdaging? Personeel! Voor de corona-crisis kregen zij met moeite personeel. Nu konden zij een deel van de ‘horeca sluiting slachtoffers’ uit de brand helpen en in dienst nemen.
• Ook ontstonden samenwerkingen die ‘normaal’ niet zo voor de hand liggen. Onder de naam ‘Project Pitlane’, bundelden 7 (normaal rivaliserende)  Formule 1 teams hun krachten. Zij werken samen vanuit hun technische expertise om beademingsapparatuur te ontwikkelen. 

Allemaal mooie initiatieven waarin bedrijven vanuit hun kracht, hun core business maar tegelijkertijd ook vanuit hun drive en innovatiekracht ‘gewoon zijn gaan doen. En de samenwerking op zijn gaan zoeken met partijen en soms zelfs concurrenten, wat ze anders nooit als mogelijkheid hadden gezien. Een mooi neveneffect hiervan is; het inspireert! Het roept een gevoel van saamhorigheid op in de maatschappij. Het laat de veerkracht van mensen zien. Het laat zien dat we aanspraak maken op eigenschappen waarvan we misschien niet eens (meer) wisten dat we ze hadden. En de algemene deler is: samen. We moeten het samen doen. 

Wij spreken de bescheiden wens uit dat we deze eigenschappen blijven aanspreken. En dat we met elkaar blijven gaan voor het gezamenlijk belang. Mogen we dat dan misschien heel voorzichtig een kleine ‘winst’ van deze pandemie noemen? Of is dat te rooskleurig? Want vergis je niet, er zijn ook genoeg bedrijven die ook alles uit de kast hebben gehaald, maar het ondanks dat nog heel moeilijk hebben of het uiteindelijk niet gaan redden. Onder druk wordt alles vloeibaar, alleen wellicht niet alles haalbaar.